[ و ابو جعفر محمد بن على باقر از او ( ع ) حکایت کرد که فرمود : ] دو چیز در زمین مایه أمان از عذاب خدا بود ، یکى از آن دو برداشته شد پس دیگرى را بگیرید و بدان چنگ زنید : امّا امانى که برداشته شد رسول خدا ( ص ) بود . و امّا امانى که مانده است آمرزش خواستن است . خداى تعالى فرماید « و خدا آنان را عذاب نمىکند حالى که تو در میان آنانى و خدا عذابشان نمىکند حالى که آمرزش مىخواهند » [ و این از نیکوتر لطایف معنى را برون آوردن است و ظرافت سخن را آشکار کردن . ] [نهج البلاغه]
نویسنده: محمد یکشنبه 85 بهمن 22 ساعت 1:53 عصر
نظرات شما ()
با سرعتی بینظیر و باورنکردنی متن یادداشتها و پیامها را بکاوید!